Eerste week stage

Hallo leuke lezers,

Dat was me nog eens een week. Nadat we nu precies 2 weken geleden zijn vertrokken van Schiphol en ik in een hele andere wereld ben beland, heb ik dan nu ook daadwerkelijk wat mee gemaakt. Nadat we wat vertraging hadden opgelopen met het gesprek met onze stagebegeleider (omdat we bij de verkeerde universiteit stonden, want ja in Windhoek hebben ze er blijkbaar twee) zijn we vorige week eindelijke begonnen met onze stage.

Woensdag 8 maart hadden we onze eerste afspraak met de zuster in het Katutura Hospital. Het Katutura Hospital ligt net buiten het centrum en is voor ons tien minuutjes met de taxi. Wij zaten hier om 7 uur omdat we op deze tijd met haar een afspraak hadden gestaan met de zuster die de stages regelt. Het zal niet Namibië zijn als we al anderhalf uur moesten wachten voordat de zuster tijd voor ons had. Nadat we uitleg hadden gekregen over de verschillende afdelingen en wat er van ons werd verwacht hebben we onze voorkeur doorgegeven over op welke afdelingen we stage willen gaan lopen. Want ja, hier in Namibië loop je niet 13 weken op dezelfde afdeling stage maar loop je elke twee weken op een andere afdeling stage.

Eerst ga ik stagelopen op meternity and newborn labour ward (verloskunde), vervolgens paediatric (kinderafdeling), dan op general surgery, daarna casualty (IC) en als laatst op de acute care unit (spoedeisend hulp). Na een rondleiding door het ziekenhuis met gigantische veel indrukken mochten we rond 11 uur al weer naar huis en zouden we de volgende dag beginnen om meternity.

Donderdag 9 maart hebben we dan onze eerste stage dag gehad. S ’morgens geef je op de afdeling aan dat er die dag bent (want ja dat weten ze niet) en dat wordt je ingedeeld bij een verpleegkundige (over het algemeen samen met twee andere studenten want die zijn er in overvloed). Op mijn eerste dag had ik twee kamers waarvan de ene kamer leeg was en bij de andere kamer lagen twee vrouwen. Een van de twee vrouwen zou die dag een keizersnede krijgen, aangezien ze al twee kinderen had gekregen met een keizersnede. Ik heb meteen gevraagd of ik mee mocht kijken in de operatiekamer om te kijken. Ik ben dus op mijn eerste dag meteen de operatiekamer in gegaan en heb hier twee keizersneden gezien van twee jongetjes.

Nou dat was me de eerste dag wel, ze zijn hier allemaal niet zo snel en dus ben ik tot 12 uur in de operatiekamer geweest. Hierna was er vrij weinig meer te doen op de afdeling. S ’avonds hebben we genoten van de pooltafel en zijn we uit geweest met een aantal mensen van het backpackers hostel waarin we verblijven naar twee uitgaansgelegenheden in Windhoek. We zijn niet laat naar huis gegaan aangezien we de volgende dag al weer vroeg op moesten om naar Swakopmunt te gaan voor een weekendje weg.

Vrijdag 10 maart, de dag dat we bijna 5 uur hebben gereden naar de andere kant van het land. Herman en Erika (onze huisbaas) had ons uitgenodigd om een weekend mee te gaan naar Swakopmunt aangezien ze hier nog een hostel hebben. Lekker gezellig met zeven man in een auto, met harde muziek en 30 graden. Het is heel mooi om de overgang in het landschap te zien. In Windhoek is het heel groen en ook de bergen zijn begroeid. Hoe verder je naar Swakopmunt komt hoe droger het wordt en hoe minder er bergen zijn. Het laatste stuk is een woestijn, er valt hier gemiddeld 10 millimeter regen in het hele jaar.. Maar wat is het mooi in hier, van de woestijn kom je bij de zee terecht waar het water heel erg helder is en waar de zon volop schijnt.

Nadat we onze tenten hadden opgezet en tot de conclusie waren gekomen dat de matjes waar op wel sliepen wel heel dun waren, zijn we op pad gegaan naar dune 7. Dune 7 is een 383 meter hoge duin waar vanaf je perfect de zonsondergang kan kijken. Maarja dat moet je er natuurlijk wel eerst op.. En dat was makkelijker gezegd dan gedaan, we begonnen met volle moed maar moesten regelmatig halverwege de duin op adem komen. Uiteindelijk was ik met mijn volleyballers conditie de eerste die boven was en wat was dat prachtig. Toen iedereen boven was hebben we een fotoshoot gehouden en genoten van de zon die onder ging met een glas champagne. Zo vermoeiend als de weg op de duin was zo geweldig was de weg eraf. Op volle snelheid de duin afrennen voelt echt alsof je vliegt, wat een genieten. Eenmaal weer thuis stond de braai (je mag het alleen een braai noemen als het een bbq is gestookt op hout) al weer aan en hebben we genoten van een heerlijk stuk vlees.

Zaterdag 11 maart, de dag waarop we in een kajak zijn gestapt om zeehonden te bewonderen bij de Walvisbaai. Wat zijn zeehonden leuke speelse dieren die veel kabaal maken en wel eens wat meer parfum op mogen doen. Omdat we met de kajakken waren kwamen ze erg dichtbij en kon ik er zelfs eentje aanraken. Ze houden van spelen, springen dan ook vaak uit het water en vonden het vermakelijk om ons nat te spetteren. We hadden erg geluk toen we op niet al te verre afstand nog ongeveer 5 dolfijnen hebben gezien. Echter toen we probeerden dichter bij te komen verdwenen ze uit zicht en zagen we ze niet meer terug. De foto’s hiervan komen nog aangezien ze zijn gemaakt met een GoPro. Wel een prachtige foto bijgevoegd van onze charmante pakjes.

Die middag zijn we langs de kust gelopen om te genieten van de zon en een heerlijk ijsje. Eenmaal weer helemaal uitgerust zijn we die avond op pad gegaan naar een café in de buurt waar ze een: old school rock avond hadden georganiseerd. Een live band speelde verschillende nummers die we prachtig vals hebben mee gezongen.

Zondag 12 maart was de dag van Eline, Eline, Ilse en Jelle. Ze hebben parachute gesprongen met een prachtig uitzicht over Swakopmunt en de zee. Aangezien Carlot en ik dit al eens hadden gedaan en we arme studentjes zijn hebben wij ons vermaakt met foto’s maken. Nadat we allemaal weer met beide benen op de grond stonden zijn we weer vertrokken naar Windhoek en zat ons te gekke weekend er al weer op.

Vandaag heb ik mijn tweede dag op meternity en stond ik op de admission gestaan, dit is een kamer waar alle vrouwen die binnen komen worden gescreend. Er wordt worden de controles gedaan zoals bloeddruk en temperaturen maar ook als of deze vrouwen al ontsluiting hebben en hoe de baby ligt. Toen er een vrouw was die al 8 centimeter ontsluiting had (met 4 begint officieel de bevalling) ben ik mee gegaan en heb ik mijn eerste natuurlijke bevalling gezien. Wat een ervaring, ik vond het erg indrukwekkend om dit mee te maken. Het was trouwens weer een jongentje.

Ik zie uit naar de rest van deze week stage en ga nog zeker meer van deze leuke weekendjes weg hebben!!

Groetjess uit het indrukwekkende Namibië.